Dr n. med. Leon Kowalczyk

(1930 – 2008)

31 lipca 2008 r. na cmentarzu przy ul. Lipowej pożegnaliśmy naszego kolegę – dr. med. Leona Kowalczyka. Mszę celebrował arcybiskup ks. Stanisław Wielgus z licznym duchowieństwem. Ks. Tadeusz Pajurek przedstawił życie i działalność dr. med. Leona Kowalczyka – tego prawego, skromnego, cichego lekarza realizującego w sposób bezkompromisowy miłość do Boga i ludzi. W ostatniej drodze towarzyszyła Mu rodzina, duchowni, młodzież związana z ruchem katolickim, pacjenci, koleżanki i koledzy. Swoim odejściem poruszył nasze serca. Przedstawiciele różnych środowisk mówili z wdzięcznością o swoich interesujących i ciepłych związkach z tym niezwykłym, a zupełnie niezabiegającym o poklask człowiekiem – katolikiem i lekarzem.

Dr Leon Kowalczyk po ukończeniu studiów medycznych w Warszawie związał się z Lubelszczyzną, pracując początkowo jako kierownik Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Krasnymstawie, następnie jako lekarz w jednostce wojskowej w Hrubieszowie. Następnymi etapami jego drogi zawodowej były Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Lublinie i uzdrowisko w Nałęczowie, gdzie od 1964 do 1974 r. pracował jako lekarz naczelny w sanatorium ZNP, a jednocześnie dojeżdżał do Lublina do Kliniki Chorób Wewnętrznych. Tu uzyskał specjalizacje I i II st. z chorób wewnętrznych, II st. z organizacji ochrony zdrowia i obronił pracę doktorską. W klinice i w poradniach internistycznych pracował prawie do końca życia ceniony przez kolegów i pacjentów.

Swoimi wiadomościami i przemyśleniami dzielił się, pisząc do czasopism medycznych, regionalnych i katolickich. Ostatnią jego publikacją była książka „Zdziłowice – obrazki z pamięci” – wspomnienia i obejmująca ostatnie stulecie historia rodzinnej wsi, ludzi tam zamieszkałych lub stamtąd się wywodzących. Była to jednocześnie dobrze udokumentowana i napisana pięknym językiem analiza rozwoju wsi.

W latach osiemdziesiątych dr Leon Kowalczyk związał się z „Solidarnością” i idei jej był oddany do końca życia. W 1990 r. z rekomendacji „Solidarności” Służby Zdrowia został delegatem na I Okręgowy Zjazd Lekarzy nowo powstającej Izby Lekarskiej w Lublinie. Funkcję delegata koledzy powierzali mu przez wszystkie kadencje LIL. Początkowo pracował w Okręgowej Radzie Lekarskiej, był przewodniczącym Komisji Socjalno-Bytowej, a następnie działał w Komisji Lekarzy Emerytów i Rencistów, skupiając się przede wszystkim na pomocy lekarzom chorym i w trudnych sytuacjach życiowych.

Okresowo pracował społecznie w Lubelskim Oddziale Polskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej, zgodnie z zasadą etyki lekarskiej „służyć życiu od poczęcia aż do naturalnej śmierci” przeciwstawiając opiekę paliatywną cywilizacji śmierci. Związany również z Katolickim Stowarzyszeniem Lekarzy był aktywnym członkiem Rady Parafialnej Kościoła św. Józefa i uczestnikiem corocznych sierpniowych pielgrzymek do Częstochowy.

W codziennych kontaktach dr med. Leon Kowalczyk był człowiekiem koleżeńskim, prawym, kulturalnym, bardzo skromnym, realizującym na co dzień życie w myśl wartości uniwersalnych, chrześcijańskich i patriotycznych.

Przez ostatnie dwa lata już po śmierci żony Romany walczył z własną chorobą. Podchodził do swego schorzenia logicznie i spokojnie – z myślą o Bogu. Był człowiekiem zawierzenia.

Osierocił córkę Marynię, a nam będzie bardzo brakowało jego przyjaźni, spokojnych refleksji i cennych inicjatyw.

Maria Jakubowska