Stanowisko Zarządu Lubelskiego Oddziału Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich wobec sztucznego zapłodnienia „in vitro”

Żyjemy w świecie pełnym narastającego niepokoju o przyszłość cywilizacji, budowanej od dwóch tysięcy lat na filarze chrześcijańskich norm moralnych. Ideologie materialistyczne osłabiły naszą wyobraźnię moralną i zagroziły zatarciem granicy między tym, co technicznie możliwe, a tym co etycznie uprawnione.

Dzięki osiągnięciom nowoczesnej biotechnologii ludzie uzyskali możliwość ingerowania w życie ludzkie u samych źródeł jego rozwoju, co może być wykorzystane zarówno w celach terapeutycznych, jak i stać się próbą odgórnego sterowania jego procesami.

Zarówno w katolickim odrzuceniu zapłodnienia „in vitro”, jak i w kontrowersjach dotyczących klonowania terapeutycznego istotną rolę odgrywa teza, iż zarodek ludzki o ukształtowanym kodzie genetycznym jest istotą ludzką. Z racji moralnych nie można go niszczyć ani traktować czysto instrumentalnie.

Komisja Etyki Naczelnej Rady Lekarskiej już dawno stwierdziła jednoznacznie, iż zapłodnienie ludzkiej komórki jajowej „in vitro” nie jest zabiegiem leczniczym. Choroba, którą dotknięta jest kobieta, polega na niezdolności do poczęcia dziecka przy zachowanej zdolności do implantacji embrionu i donoszenia ciąży. Choroba ta trwa po zabiegu nadal w niezmienionej formie. Zapłodnienie „in vitro” jest sztucznym zapoczątkowaniem życia ludzkiego w warunkach rażąco odbiegających od naturalnego ekologicznie narządu rodnego kobiety z trudnymi do przewidzenia następstwami.

Artykuł 38 Kodeksu Etyki Lekarskiej nakazuje lekarzom z poczuciem wielkiej odpowiedzialności odnosić się do procesu przekazywania życia ludzkiego, czyniąc ich odpowiedzialnymi za życie i zdrowie dziecka również przed urodzeniem.

Jednocześnie chcieliśmy stanowczo stwierdzić, iż krytyka sztucznego zapłodnienia „in vitro” nie oznacza jakiejkolwiek dyskryminacji czy też odrzucenia kogokolwiek, kto dzięki tej metodzie przyszedł na świat, albowiem każde dziecko ma być przyjęte jako żywy dar Bożej Miłości.

Jednak w miejsce dyskusji o refundacji sztucznego ubezpłodnienia lub zapłodnienia „in vitro”, należałoby zapewnić bezpłodnym małżonkom szeroki dostęp do pełnej diagnostyki i skutecznego leczenia.

dr n. med. Janusz Dubejko
przewodniczący
Lubelskiego Oddziału KSLP

prof. dr hab. Teresa Widomska-Czekajska
v-ce Przewodnicząca
Lubelskiego Oddziału KSLP

Lublin, 11.02.2009 r.